Category Archives: rozwód

Jeśli dłużnik nie spłaca terminowo swoich zobowiązań, wierzyciel może zdecydować się na wejście na drogę sądową, aby odzyskać pieniądze. Jednym z rodzajów możliwych do rozpoczęcia postępowań sądowych jest postępowanie upominawcze, w trakcie którego dłużnikowi wysyłany jest nakaz zapłaty. Warto jednak wiedzieć, że istnieje opcja wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, co spowoduje utratę mocy nakazu. Jak napisać taki dokument? Jaki jest termin na wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty? Wyjaśniamy w tym artykule.

Kiedy można otrzymać nakaz zapłaty?

W sytuacji gdy dłużnik nie chce dobrowolnie spłacić należności swojemu wierzycielowi, możliwe jest złożenie do sądu pozwu o wszczęcie postępowania upominawczego, które prowadzi do wydania nakazu zapłaty. To szybki sposób na rozwiązanie problemu, gdyż w tym przypadku formalności ograniczone są do minimum, w przeciwieństwie np. do rozpoznawania sprawy według przepisów ogólnych. Dzięki temu powód ma szansę na odzyskanie swoich pieniędzy w krótkim czasie, wcześniej musi jednak odpowiednio udowodnić swoje żądanie. Warto pamiętać, że postępowanie upominawcze może zostać wszczęte niezależnie od kwoty długu.

Gdy sąd wyda nakaz zapłaty, dłużnik ma dwa tygodnie od dnia otrzymania tego dokumentu na zaspokojenie roszczenia, czyli na spłatę długu (jeśli przebywa na terenie Polski). Jeśli nie spłaci długu w tym terminie, rozpocznie się postępowanie egzekucyjne, kończące się wizytą komornika. Pozwany może również wnieść sprzeciw od nakazu zapłaty, co poskutkuje utratą mocy tego nakazu.

Rodzaje nakazów zapłaty

Obecnie sądy stosują dwa rodzaje nakazów zapłaty:

• standardowe nakazy zapłaty – są wydawane przez sądy rejonowe. Zawierają pieczątkę sądu, który wydał nakaz zapłaty, jego pełną nazwę, datę wydania nakazu, informację, kto wydał nakaz i na czyją rzecz został wydany, a także stosowne pouczenia. Takie nakazy zapłaty stosowane są w zwykłym postępowaniu upominawczym;
• nakazy zapłaty wydawane przez e-Sądy – na takich dokumentach nie ma pieczątek ani podpisów tak jak ma to miejsce w przypadku standardowych nakazów zapłaty. Są to natomiast wydruki wygenerowane elektronicznie z systemu sądu elektronicznego. Takie nakazy są jednak pełnoprawnymi dokumentami urzędowymi i stanowią część elektronicznego postępowania upominawczego (EPU).

Czym jest sprzeciw od nakazu zapłaty?

Sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym może mieć miejsce w sytuacji, gdy pozwany nie zgadza się z rozstrzygnięciem i twierdzeniami zawartymi w pozwie załączonym do otrzymanego nakazu. Mówi o tym art. 505 Kodeksu postępowania cywilnego. Dłużnik może wtedy złożyć do sądu prowadzącego daną sprawę sprzeciw w formie odpowiedniego pisma, podnosząc w nim zarzuty przeciwko żądaniu pozwu.

Na skutek złożenia takiego sprzeciwu nakaz zapłaty traci moc. Wtedy sąd rozpatruje sprawę według przepisów ogólnych albo w odrębnym postępowaniu właściwym dla danej sprawy, biorąc pod uwagę zarzuty merytoryczne przedstawione w złożonym sprzeciwie. W przypadku elektronicznego postępowania upominającego następuje natomiast umorzenie postępowania, a powód może złożyć pozew o zapłatę jeszcze raz, tym razem jednak do Sądu Rejonowego właściwego dla miejsca zamieszkania pozwanego.

Sprzeciw od nakazu zapłaty – termin złożenia pisma

Sprzeciw od nakazu zapłaty pozwany powinien wnieść zasadniczo w terminie:

• 2 tygodni od otrzymania nakazu, jeśli dłużnik przebywa na terenie Polski;
• 1 miesiąca, gdy doręczenie nakazu miało miejsce poza Polską, ale na terenie Unii Europejskiej;
• 3 miesięcy od momentu otrzymania nakazu, jeśli pozwany przebywa na terenie kraju nienależącego do Unii Europejskiej.

Jeśli pozwany nie wniesie sprzeciwu w odpowiednim w swoim przypadku terminie, nie płacąc przy tym należności wynikających z nakazu zapłaty, albo złoży sprzeciw po upływie określonego terminu, nakaz zapłaty uprawomocni się. Następnie powód (wierzyciel) będzie mógł wystąpić do sądu o nadanie nakazowi klauzuli wykonalności, a następnie będzie mógł skierować wniosek do komornika o wszczęcie egzekucji. W przypadku spóźnionego wniesienia sprzeciwu, sąd w określonych przypadkach może przywrócić termin do wniesienia sprzeciwu. Dzieje się tak, jeśli nie dotrzymanie terminu było spowodowane okolicznościami niezależnymi od strony wnoszącej sprzeciw.

Jak złożyć sprzeciw od nakazu zapłaty?

Sposoby złożenia sprzeciwu od nakazu zapłaty będą zależały od rodzaju postępowania upominawczego. Jeśli prowadzone jest ono w formie zwykłej, sprzeciw należy złożyć w sądzie, który wydał nakaz zapłaty – można tego dokonać osobiście – składając pismo w biurze podawczym sądu – lub wysyłając pismo pocztą, najlepiej listem poleconym.

Natomiast w przypadku elektronicznego postępowania upominawczego, sprzeciw można złożyć zarówno bezpośrednio w sądzie, jak i drogą elektroniczną poprzez system e-Sąd. Należy jednak pamiętać, że składając sprzeciw poprzez system elektroniczny, sąd będzie komunikował się już wyłącznie w ten sposób – nie będzie możliwa zmiana formy komunikacji na listowną.

Jak napisać sprzeciw od nakazu zapłaty?

Forma sprzeciwu nakazu zapłaty również będzie różniła się w zależności od tego, czy rozpoczęte zostało zwykłe, czy też elektroniczne postępowanie upominawcze.

W przypadku zwykłego postępowania wniosek powinien przybrać formę pisemną, a znaleźć się w nim muszą następujące elementy:

• oznaczenie sądu (będzie to ten sąd, który wydał zaskarżony nakaz zapłaty);
• sygnatura akt sprawy;
• miejsce zamieszkania strony wnoszącej sprzeciw;
• wskazanie stron sporu sądowego (imiona i nazwiska, a jeśli nie są to osoby fizyczne, podaje się ich nazwy);
• oznaczenie rodzaju pisma (koniecznie należy umieścić tutaj nazwę „sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym”);
• wskazanie, czy nakaz zapłaty zaskarża się w całości, czy tylko w części;
• podniesienie zarzutów przeciwko żądaniu pozwu
• podanie dowodów, o których przeprowadzenie prosi się sąd (np. przesłuchanie stron, przesłuchanie świadków lub przedstawienie dowodu spłaty zadłużenia);
• uzasadnienie;
• własnoręczny podpis;
• lista ewentualnych załączników.

Przygotowując sprzeciw należy przygotować go w trzech egzemplarzach. Jeden przeznaczony jest dla sądu, drugi dla przeciwnika procesowego a trzeci należy zachować dla siebie, aby było wiadomo, jakiej treści sprzeciw został złożony. Dwa egzemplarze sprzeciwu (dla sądu i strony przeciwnej) kierujemy do sądu.

Natomiast w przypadku nakazu zapłaty wydanego przez e-Sąd sprzeciw od nakazu zapłaty można wnieść w formie tradycyjnej (tak jak w przypadku standardowego postępowania), jak również w formie elektronicznej poprzez system e-Sąd. W przypadku formy tradycyjnej sprzeciw od nakazu zapłaty w EPU nie musi być pismem procesowym, dlatego jest prostszy do sporządzenia, a w dodatku można nawet napisać go ręcznie. Należy jednak podać w nim sąd, do którego kierowany jest sprzeciw, dane stron postępowania oraz sygnaturę akt. Ponadto w takim wniosku musi znaleźć się:

• informacja, że zaskarża się nakaz zapłaty w całości;
• podniesienie zarzutów;
• czytelny podpis.

Złożenie sprzeciwu w systemie e-Sąd wymaga natomiast podania kodu dostępu wskazanego na nakazie zapłaty oraz wprowadzenia treści sprzeciwu. Taki dokument podpisuje się podpisem elektronicznym, dlatego nie trzeba go drukować ani dostarczać do sądu w formie papierowej.

Jak powinien wyglądać skuteczny sprzeciw od nakazu zapłaty?

W przypadku elektronicznego postępowania upominającego treść sprzeciwu od nakazu zapłaty może składać się wyłącznie ze stwierdzenia, że pozwany nie zgadza się z treścią wydanego przez sąd nakazu zapłaty. W tym trybie nie ma bowiem konieczności przedstawiania dowodów, aby nakaz zapłaty utracił moc.

Sytuacja wygląda jednak inaczej w przypadku zwykłego postępowania, gdyż wtedy po zgłoszeniu przez pozwanego sprzeciwu sprawa kierowana jest do normalnego postępowania, a powód będzie musiał odpowiedzieć na zarzuty merytoryczne przedstawione przez pozwanego w złożonym sprzeciwie. Z tego powodu tak ważne jest, aby sprzeciw został sporządzony w rzetelny sposób – pomóc w tym może doświadczony prawnik, który przygotuje pismo tak, aby dalsze postępowanie przebiegło z korzyścią dla pozwanego. W Kancelarii Szantar Uznańska Porwisiak pomagamy sporządzać sprzeciwy od nakazu zapłaty, a także możemy wesprzeć, jeśli konieczne będzie ogłoszenie upadłości konsumenckiej.

FAQ:

• Ile czasu na sprzeciw od nakazu zapłaty?

Najczęściej na złożenie sprzeciwu od nakazu zapłaty pozwany ma 2 tygodnie od otrzymania nakazu, jednak jeśli przebywa poza Polską, czas ten będzie dłuższy. W przypadku konieczności dostarczenia nakazu zapłaty na terenie kraju należącego do UE będzie to miesiąc, a w pozostałych sytuacjach 3 miesiące.

• Kiedy następuje uchylenie nakazu zapłaty?

Uchylenie nakazu zapłaty ma miejsce, gdy nie istnieje możliwość doręczenia nakazu zapłaty, zwłaszcza gdy miejsce pobytu pozwanego jest nieustalone albo adres podany przez wierzyciela jest niepoprawny. Uchylenie może również nastąpić w sytuacji, gdy pozwany albo organ powołany do jego reprezentacji nie ma zdolności procesowej lub sądowej.

• Co się stanie, jeśli pozwany nie wniesie sprzeciwu od nakazu zapłaty?

Jeśli pozwany nie wniesie sprzeciwu od nakazu zapłaty w określonym dla siebie terminie ani nie ureguluje określonej należności, nakaz ma skutki prawomocnego wyroku. W takim przypadku prawomocny nakaz zapłaty zaopatrzony w klauzulę wykonalności może zostać skierowany do egzekucji komorniczej.

Rozwód to moment przełomowy w życiu. Niesie ze sobą liczne konsekwencje prawne, emocjonalne i finansowe. Jednym z kluczowych aspektów, które wymagają rozstrzygnięcia po zakończeniu małżeństwa, jest podział majątku wspólnego. W Polsce kwestia ta jest szczegółowo uregulowana w przepisach Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz w Kodeksie cywilnym. Jak długo po rozwodzie można ubiegać się o podział majątku? Czym jest intercyza? Na te pytania i wiele innych odpowiedzi znajdziesz właśnie w tym tekście.

Podział majątku wspólnego przed i po rozwodzie

Podział majątku to proces, który rozdziela dobra nabyte w trakcie małżeństwa. Nie jest uzależniony od rozwodu. Małżonkowie mogą dokonać go przed rozwodem, w trakcie jego trwania i po nim. W Polsce wspólność majątkowa powstaje automatycznie z chwilą zawarcia małżeństwa, chyba że małżonkowie zawrą umowę majątkową małżeńską (intercyzę), która ustanawia odrębność majątkową.

Majątek wspólny a kwestia majątku osobistego

Do majątku wspólnego należą wszelkie składniki majątkowe nabyte przez oboje małżonków lub jednego z nich w trakcie trwania małżeństwa. Są to między innymi:

• pensja za wykonywaną pracę,
• przychody z dodatkowych źródeł zarobkowych,
• zyski z majątku wspólnego
• nieruchomości
• ruchomości,
• oszczędności na koncie emerytalnym.

Z kolei majątek osobisty to składniki majątkowe nabyte przed ślubem lub otrzymane w drodze spadku, darowizny, a także przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków.

Co dzieje się w przypadku, kiedy małżeństwo decyduje się na rozdzielność majątkową?

Umowa majątkowa małżeńska (intercyza) pozwala na dostosowanie systemu majątkowego w małżeństwie. Dzięki niej małżonkowie mogą rozszerzyć, ograniczyć lub całkowicie wyłączyć wspólność majątkową. Musi mieć ona formę aktu notarialnego, a zawiera się ją zarówno przed, jak i w trakcie trwania małżeństwa – w zależności od sytuacji.

Warto wiedzieć, że intercyza wprowadzająca rozdzielność majątkową nierzadko przyśpiesza proces orzeczenia rozwodu. Unika się w ten sposób często trudnego i czasochłonnego podziału majątku wspólnego.

Podział majątku po rozwodzie – przedawnienie

Jak długo po rozwodzie można ubiegać się o podział majątku? Otóż zgodnie z polskim prawem, takie roszczenie nie ulega przedawnieniu. Można wnieść go do sądu nawet długo po orzeczeniu rozwodu. W praktyce każdorazowy wniosek o podział majątku po rozwodzie jest analizowany indywidualnie, a pod uwagę brany jest stan faktyczny, okoliczności sprawy i zgromadzone dowody.

Brak formalnego ograniczenia w czasie nie oznacza jednak, że odwlekanie podziału jest korzystne – zaleca się działanie bez zbędnej zwłoki, aby ułatwić proces i zabezpieczyć swoje interesy. Jeśli więc przechodzisz przez rozwód w Łodzi i szukasz profesjonalnej pomocy prawnej, możesz skorzystać z usług Kancelarii Adwokackiej Szantar Uznańska Porwisiak.

Podział majątku przy rozwodzie – jak wygląda procedura?

Jak wygląda podział majątku wspólnego po rozwodzie? Przede wszystkim konieczne jest złożenie do sądu właściwego wniosku. Poza tym uwzględnienie ewentualnych umów małżeńskich lub innych ustaleń, które miały miejsce przed czy podczas trwania małżeństwa, odgrywa tu kluczową rolę.

Następnym krokiem w sprawie podziału majątku wspólnego jest przeprowadzenie rozprawy sądowej. To właśnie wtedy podejmowane są decyzje dotyczące rozdysponowania konkretnych składników majątkowych, takich jak nieruchomości, rachunki bankowe czy wartości niematerialne. W całym procesie niezmiernie ważne jest dostarczenie kompleksowej dokumentacji majątkowej, co może wpłynąć na szybkość i sprawiedliwość podziału.

Ile trwa sprawa o podział majątku wspólnego?

Decydującym parametrem w kwestii długości procesu sądowego o podział majątku jest złożoność sprawy. Znaczenie ma tutaj zarówno wartość i skład majątku, jak i stopień skomplikowania relacji pomiędzy stronami. Należy również uwzględnić fakt, iż obciążenie sądów ma bezpośredni wpływ na terminowość rozpoznawania spraw.

Inne istotne czynniki to też jakość przygotowania dokumentacji oraz skuteczność komunikacji pomiędzy stronami i ich pełnomocnikami. Kolejnym aspektem jest gotowość obu stron do negocjacji oraz poszukiwania polubownego porozumienia, co może znacząco skrócić czas oczekiwania na orzeczenie sądu.

Złożoność majątku a długość postępowania

Złożoność struktury majątkowej ma bezpośredni wpływ na czas trwania postępowania sądowego. Składniki majątku, ich charakter i rozproszenie – wszystko to wydłuża proces. W przypadku, gdy strony mają na przykład aktywa nieruchome, przedsiębiorstwa lub wartościowe zbiory, konieczna jest dokładniejsza analiza.

Zdarza się, iż niezbędne stają się wyceny profesjonalnych biegłych, co samo w sobie jest czasochłonne. Ponadto, jeżeli występują spory dotyczące określenia wartości składników majątku, proces może ulec dodatkowemu przedłużeniu.

Sposoby przyspieszenia podziału majątku

Skrupulatnie przygotowane i kompletne dokumenty znacznie skracają proces podziału majątku. Stąd też dobrym rozwiązaniem jest korzystanie z pomocy doświadczonych radców prawnych lub adwokatów, którzy doskonale orientują się w obowiązujących procedurach. Usprawnia to negocjacje oraz formalności.

Mediacja jako alternatywa – podział majątku wspólnego

Proces mediacji polega na wspieraniu rozmów między małżonkami przez neutralnego mediatora. Jego zadaniem jest pomoc w osiągnięciu porozumienia co do podziału majątku, które będzie satysfakcjonujące dla obu stron. Dzięki temu można uniknąć długotrwałego i kosztownego procesu sądowego, co jest dużą zaletą tego rozwiązania. W Kancelarii Adwokackiej Szantar Uznańska Porwisiak pomożemy w przeprowadzeniu mediacji w sposób kompleksowy i profesjonalny.

Porozumienie stron przed sądowym podziałem majątku wspólnego

Porozumienie stron na etapie przedprocesowym jest potencjalnie najbardziej efektywnym rozwiązaniem. Można uzyskać je właśnie za pośrednictwem wcześniej wspomnianych już mediacji. Polega ono na:

• wypracowaniu wspólnego stanowiska – małżonkowie starają się dojść do wzajemnego porozumienia dotyczącego sposobu podziału majątku,
• sporządzeniu umowy – dokumentując uzgodnienia w formie pisemnej, strony zabezpieczają swoje interesy na przyszłość,
• notarialnym poświadczeniu podziału – często korzystne jest zawarcia porozumienia działowego w formie aktu notarialnego.

FAQ:

• Co wchodzi w skład majątku wspólnego?

W skład majątku wspólnego wchodzą dobra nabyte przez oboje małżonków (lub jednego z nich) podczas trwania małżeństwa. Jest to między innymi pensja za wykonywaną pracę, przychody z dodatkowych źródeł zarobkowych, zyski z majątku wspólnego, nieruchomości, ruchomości oraz oszczędności na koncie emerytalnym.

• Jak długo po rozwodzie można ubiegać się o podział majątku?

Według polskiego prawa roszczenie o podział majątku wspólnego nie ulega przedawnieniu. Oznacza to, że można ubiegać się o podział majątku w dowolnym czasie po rozwodzie, bez formalnego ograniczenia w czasie. Jednakże zaleca się, aby porządkować te sprawy tak szybko, jak tylko jest to możliwe.

• Czy o podziale majątku wspólnego można zadecydować w czasie trwania małżeństwa?

Dokonanie podziału majątku wspólnego możliwe jest w czasie trwania małżeństwa. Mogą to zrobić poprzez zawarcie umowy majątkowej małżeńskiej (intercyzy), która może rozszerzyć, ograniczyć lub wyłączyć wspólność majątkową. Poza tym podpisanie intercyzy nierzadko znacznie przyśpiesza proces i sprzyja sprawnemu orzeczeniu rozwodu.

• Jak wygląda podział majątku po rozwodzie?

Podział majątku po rozwodzie wymaga złożenia do sądu wniosku o podział majątku wspólnego. Następnie przeprowadzana jest rozprawa, w trakcie której sąd decyduje o zasadach podziału majątku. Ważne jest dostarczenie pełnej dokumentacji. Proces obejmuje decyzje dotyczące rozdysponowania nieruchomości, rachunków bankowych oraz wartości niematerialnych.

Uzyskanie rozwodu kościelnego (a właściwie – stwierdzenie nieważności małżeństwa), jest skomplikowane i wymaga spełnienia określonych warunków, zgodnych z przepisami Kanonicznego Prawa Małżeńskiego. Proces ten różni się znacznie od rozwodu cywilnego i podczas niego konieczne będzie przeprowadzenie dokładnego dochodzenia przez sąd kościelny. Dziś postaramy się przybliżyć ten temat.

Rozwód kościelny, czyli tak naprawdę unieważnienie ślubu kościelnego

Przede wszystkim należy podkreślić, iż według prawa kanonicznego rozwód kościelny czy rozwiązanie małżeństwa nie istnieje. Jest tak dlatego, iż zgodnie z wiarą rzymskokatolicką ślub kościelny to połączenie kobiety i mężczyzny na całe życie. Jednakże istnieje możliwość unieważnienia małżeństwa w konkretnych okolicznościach.

Proces uzyskania tzw. rozwodu kościelnego rozpoczyna się od złożenia skargi przez jednego z małżonków do sądu kościelnego. Wymaga to szczegółowego wykazania okoliczności zachodzących w momencie zawarcia związku, które są sprzeczne z prawem kanonicznym i unieważniają sakrament małżeństwa. Każdy przypadek podlega indywidualnej analizie, co wymusza szczegółowe obranie strategii prawnej.

Czym różni się unieważnienie ślubu kościelnego od rozwodu cywilnego?

• Otrzymanie rozwodu kościelnego to proces bardziej złożony, wymagający dokładnego uzasadnienia niezgodności z prawem kanonicznym oraz właściwej procedury procesowej.
• Rozwód cywilny rozwiązuje związek małżeński prawnie, umożliwiając eksmałżonkom zawarcie nowego małżeństwa przed urzędem stanu cywilnego.
• Unieważnienie małżeństwa kościelnego nie jest równoznaczne z rozwodem cywilnym, ale dotyczy nieważności sakramentalnego związku małżeńskiego.
• Wspólnota kościelna oferuje proces, który ma na celu stwierdzenie, czy zawarty sakrament małżeństwa był ważny, z uwzględnieniem prawa kanonicznego.
• Takie unieważnienie nie ma wpływu na status cywilny osób i ich dzieci, lecz pozwala na zawarcie nowego sakramentalnego związku w Kościele katolickim.

Rozwód kościelny – powody, które umożliwiają unieważnienie małżeństwa kościelnego

Przepisy Kanonicznego Prawa Małżeńskiego pozwalają na stwierdzenie nieważności małżeństwa, jeśli istnieją ku temu odpowiednie przesłanki. Aby taki proces mógł zostać zainicjowany, muszą więc pojawić się konkretne powody. Wszystko wymaga jednak dokładnego zbadania przez sąd kościelny.

W unieważnieniu małżeństwa kościelnego pomoże adwokat kościelny i warto się do niego zwrócić. To specjalista w zakresie prawa kanonicznego, który ma wiedzę i doświadczenie niezbędne do skutecznego przeprowadzenia procesu. Skorzystanie z jego usług może znacznie ułatwić zrozumienie zawiłości proceduralnych oraz prawnych związanych z orzeczeniem nieważności sakramentu małżeństwa. Pomoże w przygotowaniu odpowiednich dokumentów, doradzi w kwestiach dowodowych, a także będzie reprezentował stronę w sądzie kościelnym, dbając o jej interesy na każdym etapie postępowania.

Unieważnienie małżeństwa kościelnego – przykłady: brak formy kanonicznej

Forma kanoniczna to wymóg, by małżeństwo było zawarte zgodnie z określonymi przepisami Kościoła katolickiego. Małżeństwo, aby było ważne, musi być zawarte w obecności duchownego (kapłana lub diakona) oraz dwóch świadków. Jeśli nie jest zawarte zgodnie z tą formą, może być uznane za nieważne.

Stwierdzenie nieważności małżeństwa kościelnego – przeszkody zrywające

Przeszkody zrywające są określone przez prawo kanoniczne i mogą prowadzić do jego unieważnienia. Przykłady prezentujemy poniżej.

• Istniejący węzeł małżeński – jeden z małżonków jest już związany ważnym małżeństwem.
• Pokrewieństwo – małżonkowie są spokrewnieni w linii prostej (np. rodzic i dziecko) lub w określonym stopniu w linii bocznej (np. rodzeństwo).
• Święcenia – jeden z małżonków przyjął święcenia kapłańskie lub złożył śluby zakonne.
• Brak wymaganego wieku – jeden z małżonków nie osiągnął minimalnego wieku wymaganego przez prawo kanoniczne.

Powody umożliwiające zainicjowanie procesu o stwierdzenie nieważności małżeństwa – niezdolność konsensualna

Niezdolność konsensualna odnosi się do sytuacji, w której jeden lub oboje małżonkowie są psychicznie bądź emocjonalnie niezdolni do wyrażenia ważnej zgody małżeńskiej. Ta niezdolność może wynikać z różnych przyczyn.

• Niedojrzałość emocjonalna – jeden z małżonków jest psychicznie lub emocjonalnie niezdolny do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich.
• Choroba psychiczna – jeden z małżonków cierpi na poważną chorobę z przyczyn natury psychicznej, która uniemożliwia świadome i dobrowolne wyrażenie zgody na małżeństwo.
• Uzależnienia – jeden z małżonków jest uzależniony od substancji, które wpływają na jego zdolność do podjęcia świadomej decyzji.

Orzeczenie nieważności małżeństwa kościelnego – wady zgody małżeńskiej

Wady zgody małżeńskiej dotyczą sytuacji, w których zgoda na zawarcie małżeństwa została wyrażona w sposób wadliwy, co sprawia, że małżeństwo jest nieważne.

Wady zgody małżeńskiej mogą obejmować poniższe kwestie.

• Przymus i poważny strach – jeden z małżonków został zmuszony do zawarcia małżeństwa pod wpływem poważnego strachu.
• Symulacja zgody – jeden z małżonków świadomie wykluczał istotne elementy małżeństwa, takie jak wierność, nierozerwalność lub otwartość na potomstwo.
• Błąd co do osoby – jeden z małżonków zawarł małżeństwo w błędzie co do tożsamości drugiej osoby.
• Oszustwo – jeden z małżonków został wprowadzony w błąd co do istotnych cech drugiej osoby, takich jak jej intencje, zdrowie, zdolności do małżeństwa lub inne istotne cechy.

Czy możliwy jest szybki rozwód kościelny?

Szybkość rozwodu kościelnego zależy od diecezji i danego przypadku. Proces unieważnienia małżeństwa kościelnego jest zazwyczaj dłuższy niż rozwód cywilny. Zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego sprawa tego typu przed sądem kościelnym pierwszej instancji powinna trwać około roku.

Warto wiedzieć, że w 2015 roku papież Franciszek wydał motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus, które wprowadziło proces skrócony. W teorii umożliwia on uzyskanie decyzji o unieważnieniu małżeństwa w 45 dni, jednak w praktyce trwa to kilka miesięcy. Dlatego też, mimo że istnieją przepisy umożliwiające szybsze przeprowadzenie procesu, jego faktyczna długość zależy od wielu czynników, w tym od obciążenia sądów kościelnych i skomplikowania sprawy.

Jak wygląda proces stwierdzenia nieważności małżeństwa kościelnego?

Proces stwierdzenia nieważności małżeństwa kościelnego rozpoczyna się od złożenia skargi powodowej. Po przyjęciu skargi, sąd kościelny przeprowadza dochodzenie, podczas którego strony, świadkowie oraz biegli są przesłuchiwani w obecności sędziego. Cała procedura ma na celu zebranie jak najwięcej informacji dotyczących małżeństwa, aby móc dokładnie ocenić jego ważność. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, sędzia wydaje orzeczenie nieważności sakramentu małżeństwa. Jeśli małżeństwo zostanie uznane za nieważne, obie strony mogą zawrzeć nowe małżeństwo kościelne.

O co pytają na rozwodzie kościelnym?

Proces o stwierdzenie nieważności małżeństwa kościelnego wiąże się z dokładnym badaniem okoliczności zawarcia małżeństwa oraz relacji między małżonkami. Sąd kościelny zadaje szereg pytań mających na celu ustalenie, czy istnieją podstawy do uznania małżeństwa za nieważne.

Ile kosztuje rozwód kościelny?

Rozwód kościelny, znany również jako stwierdzenie nieważności małżeństwa, wiąże się z różnymi opłatami, które są pobierane przez sąd kościelny. Cena procesu ustalana jest przez biskupa danej diecezji, dlatego w zależności od miejsca procesu może się ona różnić. Na koszty te składają się też między innymi poniższe kwestie.

• Koszt procesu z powołanym przez kościół biegłym – najczęściej wynosi od 200 do 500 zł.
• Honorarium dla adwokata specjalizującego się w prawie kanonicznym (tzw. adwokata kościelnego), które może sięgać nawet 5000 zł.
• Składanie skargi (cena to około 300 zł).
• Mogą pojawić się także koszty dodatkowe, jeśli konieczne okaże się postępowanie dowodowe. W takim przypadku potrzebne są opinie specjalistów i inne dokumenty, a ich cena to najczęściej od 50 do 200 zł.

W związku z tym trudno jednoznacznie odpowiedzieć, ile dokładnie kosztuje taki proces. W celu uzyskania dokładnych informacji należy skontaktować się z adwokatem kościelnym i opowiedzieć mu o swojej sytuacji. Pomoże on oszacować potencjalne koszty na podstawie specyfiki Twojej sprawy oraz doradzi w kwestiach proceduralnych i prawnych związanych z procesem unieważnienia małżeństwa. Jego pomoc w tej sprawie z pewnością będzie nieoceniona.

Pamiętaj, że jeśli przechodzisz przez rozwód w Łodzi, możesz skorzystać z usług Kancelarii Adwokackiej Szantar Uznańska Porwisiak.

FAQ:

• Jak unieważnić ślub kościelny?

Aby unieważnić ślub kościelny, należy złożyć skargę powodową do sądu kościelnego. Proces rozpoczyna się od szczegółowego wykazania okoliczności, które są określone przez Kodeks Prawa Kanonicznego – tylko one mogą unieważnić sakrament małżeństwa. Procedura wymaga zgromadzenia odpowiednich dowodów oraz przeprowadzenia dochodzenia przez sąd kościelny.

• Jakie mogą być powody unieważnienia ślubu kościelnego?

Powody, by uznać nieważność małżeństwa, obejmują brak formy kanonicznej, przeszkody zrywające (np. istniejący węzeł małżeński, pokrewieństwo, święcenia), niezdolność konsensualną (np. niedojrzałość emocjonalna, choroba psychiczna, uzależnienia) oraz wady zgody małżeńskiej (np. przymus, symulacja zgody, błąd co do osoby, oszustwo).

• Czy unieważnienie ślubu kościelnego może nastąpić szybko?

Szybkość unieważnienia ślubu kościelnego zależy od diecezji i danego przypadku. Choć proces jest zazwyczaj dłuższy niż rozwód cywilny, w 2015 roku wprowadzono proces skrócony przed biskupem, który w teorii może trwać 45 dni. W praktyce jednak taki proces może zająć kilka miesięcy.

• Ile kosztuje tzw. rozwód kościelny?

Koszt tzw. rozwodu kościelnego zależy od diecezji i może się różnić w zależności od miejsca procesu. Zwykle obejmuje koszty procesu z powołanym biegłym (200-500 zł), honorarium dla adwokata kościelnego, opłaty za składanie skargi (około 300 zł) oraz dodatkowe koszty związane z postępowaniem dowodowym (50-200 zł).

Opłacanie świadczeń alimentacyjnych względem dziecka to naturalne, choć dla wielu, nadal trudne do przyjęcia zjawisko. Zagwarantowanie dziecku odpowiedniego poziomu życia jest jednym z podstawowych obowiązków rodzicielskich, niezależnie od tego, czy rodzice pozostają w związku małżeńskim, czy nie (chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów utrzymania). Zdarza się, że zasądzone podczas wcześniejszych rozpraw alimenty na dziecko stają się z biegiem czasu niewystarczające. Dlatego też w prawie przewidziano możliwość wystąpienia do sądu z pozwem dotyczącym podwyższenia alimentów. Jak przebiega taki proces i kto może złożyć pozew o podwyższenie alimentów?

Pozew o podwyższenie alimentów – kiedy można złożyć?

Aby żądać podwyższenia alimentów, w pierwszej kolejności konieczne jest, aby istniał prawnie zasądzony obowiązek alimentacyjny (obecność umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego). Jeśli rodzice doszli do porozumienia podczas rozprawy rozwodowej w kwestii wysokości alimentów i nie musiał odbywać się w tym celu osobny proces, to strona, która decyduje się na wystąpienie z roszczeniem zwiększenia kwoty alimentacyjnej, powinna złożyć pozew o przyznanie alimentów, w którym uwzględni odpowiednią według siebie, „nową” (dla sądu) kwotę.

Jednocześnie muszą zajść odpowiednie przesłanki – decyzja o złożeniu pozwu o podwyższenie alimentów często wynika ze zmiany sytuacji życiowej jednej ze stron lub potrzeb dziecka. Istotne jest, aby zrozumieć, że taka zmiana musi być znacząca i trwała. Może to być na przykład wzrost kosztów utrzymania dziecka, zmiana w dochodach alimentującego lub pojawienie się nowych wydatków związanych z opieką nad dzieckiem.

Proces ten wymaga od wnioskodawcy przedstawienia dowodów na poparcie swojego żądania. Mogą to być dokumenty potwierdzające wzrost kosztów związanych z wychowaniem dziecka, takie jak rachunki, faktury czy opinie specjalistów (np. lekarzy, psychologów), a także informacje o zmianie sytuacji materialnej alimentującego. Warto pamiętać, że sąd ocenia każdy przypadek indywidualnie, biorąc pod uwagę zarówno dobro dziecka, jak i możliwości finansowe rodzica.

Wnioskowanie o podwyższenie alimentów nie jest procesem szybkim i wymaga przygotowania odpowiedniej dokumentacji. Dlatego też dobrze, aby osoby, które chcą żądać zmiany orzeczenia związanego z pierwotnie ustaloną kwotą alimentów, skonsultowały się z prawnikiem, który pomoże w prawidłowym przygotowaniu wszystkich niezbędnych dokumentów oraz reprezentowanie wnioskodawcy w sądzie. Profesjonalne doradztwo prawne znacząco zwiększa szanse na pomyślne rozpatrzenie sprawy. Decydując się na rozwód w Łodzi, Warszawie, Wrocławiu lub innym mieście dobrze jest od razu sądownie ustalić kwotę alimentów, aby wszystko było udokumentowane i zatwierdzone przez sąd. Łatwiej wtedy starać się o ewentualne podwyższenie świadczenia.

Jak napisać pozew o podwyższenie alimentów?

Jeśli chcesz, aby doszło do wyroku zasądzającego alimenty w wyższej kwocie niż dotychczas, to kolejnym krokiem – po konsultacji z prawnikiem i podjęciu rozmów mediacyjnych zakończonych brakiem porozumienia – jest napisanie i złożenie pozwu. Choć w całym procesie pomoże Ci prawnik, to warto, abyś wiedział/a jak napisać takie pismo.

Przede wszystkim pozew powinien zawierać informacje takie jak:

• adres i oznaczenie sądu,
• dane osobowe stron postępowania,
• informację o żądaniu podwyższenie alimentów,
• uzasadnienie żądania, czyli opis zmiany sytuacji, wymagającej podwyższenie alimentów,
• podpis rodzica lub pełnoletniego dziecka,
• załączniki.

Pozew o podwyższenie alimentów – wzór: czy warto skorzystać z gotowego dokumentu?

W internecie można znaleźć wzór pozwu o podwyższenie alimentów, jednak czy jest to odpowiedni sposób, aby rozpocząć sądową batalię o wyższy zakres świadczeń alimentacyjnych? Wiele zależy od stopnia skomplikowania sprawy, jednak warto podchodzić rozważnie do tego rodzaju gotowych wzorów. Każda sprawa jest inna i choć istnieje jeden kanon, w którym przygotowuje się takie pisma, to jednak sposób sformułowania treści, a także samo uzasadnienie żądania to ważne elementy, które mogą zadecydować o przyjęciu lub odrzuceniu pozwu przez sąd. Dlatego też bezpiecznym rozwiązaniem jest zwrócenie się o pomoc do prawnika, który wie, jak profesjonalnie i skutecznie napisać pozew o podwyższenie alimentów.

Pozew o podwyższenie alimentów z zabezpieczeniem

Zabezpieczenie alimentów oznacza, że pozwany będzie musiał opłacać wyższą kwotę jeszcze przed prawomocnym wyrokiem. Wnioskowanie o zabezpieczenie ma na celu ochronę interesów wnioskodawcy w okresie oczekiwania na ostateczne rozstrzygnięcie sprawy. Jest to szczególnie istotne, gdy istnieje ryzyko, że bez takiego zabezpieczenia, strona przeciwna może unikać wypłacania wyższych świadczeń alimentacyjnych, nawet po wydaniu korzystnego dla wnioskodawcy wyroku lub proces będzie się przedłużał np. przez niemożność natychmiastowego ustalenia majątkowych możliwości zobowiązanego.

Warto zwrócić uwagę na odpowiednie sformułowanie wniosku o zabezpieczenie. Musi on zawierać jasno wyrażone żądanie dotyczące wysokości tymczasowych alimentów oraz przedstawiać mocne argumenty przemawiające za takim rozstrzygnięciem.

Pozew o podwyższenie alimentów – uzasadnienie

Przygotowując dokumentację do sądu, niezbędne jest szczegółowe przedstawienie powodów, dla których wnioskujemy o zmianę wysokości alimentów. Uzasadnienie takiego wniosku powinno być konkretne i oparte na faktach, które jasno pokazują, dlaczego obecna kwota nie wystarcza na pokrycie podstawowych potrzeb dziecka lub dzieci.

Uzasadnieniem takiego żądania może być:

• konieczność ponoszenia zwiększonych wydatków na utrzymanie dziecka – wzrost rachunków, czynszu, raty kredytu hipotecznego, inflacyjna utrata wartości pieniądza,
• zmiana sytuacji życiowej jednej ze stron – jeśli strona opiekująca się dzieckiem straciła pracę, przeszła na rentę lub zmaga się z chorobą, to zasadne jest żądanie płacenia alimentów w wyższej kwocie, aby utrzymać dotychczasowy poziom życia dziecka. Jednocześnie jeśli znacząco poprawiła się sytuacja majątkowa strony z nałożonym obowiązkiem alimentacyjnym, to również żądanie zwiększenia alimentów jest zasadne, ponieważ dziecko ma prawo do utrzymania takiego poziomu życia jak jego rodzice,
• wzrost usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego – wysokość alimentów zależy także od potrzeb dziecka, które zmieniają się z wiekiem i mogą wymagać większych nakładów finansowych.

Kiedy sąd może oddalić pozew o podwyższenie alimentów?

Sytuacje, w których sąd może nie uwzględnić wniosku o zwiększenie alimentów, są zróżnicowane i zależą od wielu czynników. Brak wystarczających dowodów na zmianę sytuacji materialnej lub życiowej jednej ze stron może być decydujący dla odrzucenia pozwu. Równie istotne jest udowodnienie, że zmiana ta ma trwały charakter, a nie jest jedynie chwilowa.

Co ciekawe sąd może także odrzucić pozew z mniej znaczących powodów, takich jak np. błędnie napisany pozew, który nie zawiera potrzebnych informacji lub nie został uzupełniony o te informacje mimo wezwania strony.

Ile kosztuje pozew o podwyższenie alimentów?

Osoby, które chcą podwyższyć alimenty, często martwią się kosztami takiego procesu. Jednak zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczania opłat sądowych. Koszty te ponosi strona pozwana.

Warto jednak pamiętać, że istnieją koszty związane z usługami prawniczymi. Zależą one od wysokości alimentów oraz od praktyki konkretnej kancelarii.

Jak napisać odpowiedź na pozew o podwyższenie alimentów?

Przygotowanie odpowiedzi na wniosek o podwyższenie alimentów wymaga dokładnej analizy przedstawionych przez drugą stronę argumentów oraz przedstawienia własnych dowodów i uzasadnień, które przeczą żądaniom wzrostu świadczeń. Ważne jest, aby przeanalizować zarówno swoją sytuację finansową, jak i potrzeby dziecka, aby móc skutecznie argumentować przeciwko zmianie wysokości alimentów. W odpowiedzi należy zawrzeć wszystkie istotne informacje i dokumenty, takie jak zaświadczenia o zarobkach, wydatki na utrzymanie dziecka oraz ewentualne zmiany w sytuacji życiowej, które mogą wpłynąć na zdolność do płacenia wyższych alimentów.

FAQ:

• Czy konieczne jest zatrudnienie adwokata do złożenia pozwu o podwyższenie alimentów?

Nie jest to wymóg, jednak skorzystanie z pomocy prawnej znacząco zwiększa szanse na pomyślne rozpatrzenie sprawy, szczególnie w skomplikowanych przypadkach. Sprawy o podwyższenie alimentów wymagają zgromadzenia odpowiednich dokumentów oraz udowodnienia zasadności żądania – w tym wszystkim pomoże profesjonalna kancelaria prawna.

• Kiedy można złożyć pozew o podwyższenie alimentów?

Aby można było złożyć wniosek o podwyższenie alimentów, konieczne jest przede wszystkim, istnienie wyroku zasądzającego alimenty. Kolejnym punktem jest wystąpienie odpowiednich przesłanek takich jak np. zmiana sytuacji majątkowej jednej ze stron lub zwiększenie kosztów utrzymania dziecka.

• Czy warto korzystać ze gotowego wzoru pozwu o podwyższenie alimentów?

Gotowe wzoru pozwu o podwyższenie alimentów to z pewnością wygodna opcja, jednak nie są polecane w przypadku nieco bardziej skomplikowanych spraw. Ostatecznie poleca się skorzystanie z usług profesjonalnej kancelarii adwokackiej.

Rozstanie rodziców to zawsze duże wyzwanie dla całej rodziny, a w szczególności dla dzieci. Opieka naprzemienna wyłania się jako jedno z rozwiązań, które może minimalizować negatywne skutki rozwodu dla najmłodszych. W tym modelu, dzieci na zmianę mieszkają z obydwoma rodzicami, co pozwala im na utrzymanie silnej i stabilnej relacji z obydwojgiem. Jest to rozwiązanie, które wymaga od rodziców dobrej komunikacji i współpracy, ale przynosi wiele korzyści dla rozwoju emocjonalnego i psychicznego dzieci. Jednak jak wygląda w takiej sytuacji obowiązek alimentacyjny? Jak rozwiązywana jest kwestia wzbudzająca wiele pytań – alimenty a opieka naprzemienna, jaka jest zależność?

Naprzemienna opieka nad dzieckiem po rozwodzie – na czym polega?

Rozważając model opieki naprzemiennej, warto zacząć od zrozumienia jej podstawowych założeń. Ten sposób organizacji życia dziecka po rozwodzie rodziców zakłada, że obydwoje z nich biorą równy udział w jego wychowaniu, zarówno pod względem czasowym, jak i finansowym. Opieka naprzemienna wymaga od rodziców szczególnej współpracy i gotowości do ustępstw, ponieważ dziecko na przemian mieszka z matką i ojcem w określonych odstępach czasu.

Organizacja życia w modelu opieki naprzemiennej może przybierać różne formy, w zależności od potrzeb rodziny i dobra dziecka. Przykładowe rozwiązania to:

• ustalenie równych okresów pobytu dziecka u każdego z rodziców, na przykład tydzień u matki, tydzień u ojca,
• adaptacja harmonogramu do życia zawodowego i osobistego rodziców, tak aby maksymalnie korzystać z czasu spędzanego z dzieckiem,
• wspólne decydowanie o ważnych aspektach życia dziecka, takich jak edukacja, zdrowie czy sposób spędzania wolnego czasu.

Wprowadzenie opieki naprzemiennej niesie za sobą szereg korzyści dla dziecka, w tym stabilizację emocjonalną wynikającą z ciągłej obecności obu rodziców w jego życiu oraz poczucie bezpieczeństwa. Dla rodziców jest to szansa na równomierny podział obowiązków i możliwość utrzymania silnej więzi z dzieckiem. Jednakże, aby model ten funkcjonował prawidłowo, niezbędna jest dobra komunikacja między rodzicami oraz elastyczność w dostosowywaniu się do zmieniających się potrzeb dziecka.

Kiedy sąd może ustalić alimenty przy opiece naprzemiennej?

Wielu rodziców zastanawia się, czy naprzemienna opieka nad dzieckiem a alimenty to dwa rozbieżne tematy. Jak się okazuje, w trosce o dobro dziecka, może dojść do sytuacji, w której na jednego rodzica może zostać nałożony obowiązek alimentacyjny mimo zasądzonej opieki naprzemiennej. Zatem w jakich przypadkach ustala się alimenty przy opiece naprzemiennej?

Decyzja o ustaleniu alimentów przy opiece naprzemiennej zależy od wielu czynników – sąd przede wszystkim powinien kierować się dobrem dziecka. Równowaga finansowa między rodzicami jest w tym wypadku najbardziej znacząca, ponieważ chodzi o to, aby dziecko nie odczuwało dysproporcji w standardzie życia u każdego z rodziców.

Ustanowienie opieki naprzemiennej może więc skutkować wprowadzeniem alimentów, jeśli dochody rodziców znacząco się różnią, a jeden z nich nie jest w stanie zapewnić dziecku podobnego poziomu życia, jak u drugiego rodzica. Ważne jest również, aby obie strony przedstawiły szczegółowy plan finansowy, uwzględniający wszystkie potrzeby dziecka. W takich sytuacjach, zachowanie równowagi materialnej dla małoletniego staje się priorytetem, co może skutkować ustaleniem alimentów, mimo pieczy naprzemiennej.

Warto także zaznaczyć, że to w pierwszej kolejności od rodziców zależy sposób, w jaki chcą sprawować władzę rodzicielską i dzielić się wydatkami pochodzących z ponoszenia kosztów utrzymania dziecka. Dopiero w momencie, gdy małżonkowie nie są w stanie dojść do porozumienia, sprawa kierowana jest do sądu, który podejmuje decyzję o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej oraz ewentualnie kwotę świadczenia wychowawczego ustala na osobnej sprawie.

Naprzemienna opieka nad dzieckiem – kiedy sąd może się nie zgodzić?

Sądy mogą odmówić zgody na naprzemienną opiekę, jeśli uznają, że nie służy ona interesom dziecka. Przykładowo znaczne różnice w podejściu wychowawczym rodziców, ich konflikty lub niestabilność życiowa jednego z nich, mogą być przeszkodą w realizacji takiego modelu opieki.

Naprzemienna opieka wymaga od rodziców nie tylko dobrej komunikacji, ale również zdolności do zachowania spójności w kwestii wychowania dziecka. Sąd może uznać, że ciągłe zmiany miejsca zamieszkania i brak stałego centrum życia nie są dla niego korzystne, zwłaszcza w przypadku młodszych dzieci.

Częstym powodem jest także brak więzi emocjonalnej z jednym z rodziców bądź problemy rodzica, do których zaliczyć możemy między innymi uzależnienia, agresję, zadłużenie lub brak stałego miejsca zamieszkania.

Odległość między domami rodziców również jest istotnym czynnikiem, który sądy biorą pod uwagę, oceniając możliwość wprowadzenia naprzemiennej opieki. Jeśli domy te znajdują się zbyt daleko od siebie, aby umożliwić dziecku regularne uczęszczanie do tej samej szkoły czy utrzymanie bliskich relacji z rówieśnikami, sąd może uznać, że taki model opieki nie będzie w najlepszym interesie dziecka.

Jakie alimenty przy opiece wspólnej?

Ustalając wysokość świadczeń alimentacyjnych w sytuacji, gdy dzieci są wychowywane w ramach opieki naprzemiennej, sądy biorą pod uwagę szereg czynników. Przychody obu rodziców są analizowane, aby ocenić ich zdolność do pokrywania potrzeb dziecka. Równie ważna jest regularność i stabilność tych dochodów, co ma bezpośredni wpływ na możliwości finansowe rodziców w zakresie utrzymania odpowiedniego standardu życia dla dziecka.

Sądy szczegółowo przyglądają się kosztom edukacji, opieki zdrowotnej, zajęć dodatkowych oraz codziennym wydatkom na życie. Przykład z praktyki sądowej pokazuje, że indywidualne potrzeby dziecka mogą znacząco wpłynąć na ostateczną kwotę alimentów.

Ważnym aspektem jest również czas, który każdy z rodziców spędza z dzieckiem. Choć decydujący nałożyć opiekę naprzemienną sąd zakłada podział czasu z dzieckiem na równi, to rozpatruje on także jakość tego czasu, w tym możliwość zajmowania się dzieckiem w sposób, który najlepiej wspiera jego rozwój.

Sprawy te często są skomplikowane i trudne w jednoznacznej ocenie, dlatego decydując się na rozwód w Łodzi, Warszawie lub innym mieście warto skorzystać z pomocy profesjonalnej i sprawdzonej kancelarii adwokackiej.

Opieka naprzemienna a alimenty – co z 800 plus?

W kontekście opieki naprzemiennej, gdzie dziecko dzieli swój czas między dwoma domami, pojawia się pytanie o wpływ świadczenia 800 plus na obowiązek alimentacyjny. Świadczenie 800 plus, mające na celu wsparcie finansowe rodziców w pokrywaniu kosztów utrzymania dzieci, nie eliminuje automatycznie potrzeby płacenia alimentów w przypadku opieki naprzemiennej. W takim wypadku oboje rodziców otrzymują po połowie kwoty przysługującej za dany miesiąc świadczenia wychowawczego.

FAQ:

• Czy przy opiece naprzemiennej trzeba płacić alimenty?

Ustalenie pieczy naprzemiennej nie eliminuje automatycznie obowiązku alimentacyjnego. Jeśli sąd uzna, że jeden rodzic może zapewnić dziecku znacznie lepsze warunki życiowe, może uznać, że alimenty dla drugiego opiekuna są tutaj zasadne.

• Co pod uwagę bierze sąd, ustalając kwotę alimentów przy opiece naprzemiennej?

W takim przypadku sąd bierze pod uwagę przede wszystkim:

• dochody każdego z rodziców,
• koszty życia,
• potrzeby dziecka.